Trochę mnie, czyli życie jest proste, tylko my je sobie utrudniamy.

Słońce na zewnątrz działa na mnie niezwykle motywująco, słyszę ptaki i widzę zieleń nieśmiało przebijającą się przez szaro-bure pozostałości zimy. Cieszę się z drobnostek. Z pierwszych kwiatów, z drogi do pracy, kiedy udaje mi się kilka razy pod rząd zahaczyć o zielone światła. Przyjemność sprawiają mi takie proste rzeczy jak pachnąca kawa o poranku, czy spotkania ze znajomymi przy winie. Nie wymagam od życia zbyt wiele, ale wymagam od siebie aby nie być egoistką.

Interesuję się wszystkim co piękne, wnętrzami, roślinnością, meblami, ludźmi o pięknych duszach, ciekawym artykułem. Wiem, że być może to tandetne, ale lubię obejrzeć wieczorem serial po długim i ciężkim dniu, wyłączyć myślenie i nie zastanawiać się co będzie jutro. W filmach wszystko jest prostsze, dlatego tak chętnie tam zaglądamy.
Muzyka mnie wzrusza i porusza. Często wracam do starych kawałków sprzed lat i delektuję się nuta po nucie. Uwielbiam śpiewać jak gotuje, jak sprzątam, jak jadę samochodem. To mnie relaksuje, polecam wszystkim!

Ostatnio jestem nieco przemęczona porannym wstawaniem (5 rano to dla mnie noc!) ale to są właśnie uroki życia pod Warszawą… Powrót łatwy nie jest, ale za to ile satysfakcji? Przesilenie wiosenne minie, zmienimy czas na letni i wszystko wróci do normy. Najważniejsze to nie tracić nadziei na lepsze jutro.
Zabieram się do projektowania, jest tego trochę.

_____________________________________________________________________________
źródło zdjęć: internet, pan google.